1 Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: Oto myśmy kości twoje i ciało.
2 Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem.
3 Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.
4 W chwili objęcia rządów Dawid miał lat trzydzieści, a rządził lat czterdzieści.
5 Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś całym Izraelem i Judą rządził lat trzydzieści trzy.
6 Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebusytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi. Oznaczało to: Dawid tu nie wejdzie.
7 Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe.
8 Dawid w tym dniu powiedział: Ktokolwiek pokona Jebusytów, zdobywając przejście podziemne, oraz ślepych i kulawych nienawistnych dla duszy Dawida... ten będzie wodzem. Stąd pochodzi powiedzenie: ślepiec i kulawy nie wejdą do wnętrza domu.
9 Dawid zamieszkał w twierdzy, którą nazwał Miastem Dawidowym. Zbudował potem mur dokoła: od Millo do wnętrza.
10 Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan, Bóg Zastępów, był z nim.
11 Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida z drzewem cedrowym, cieślami i murarzami, aby zbudowali Dawidowi pałac.
12 Wtedy Dawid uznał, że Pan potwierdził go królem nad Izraelem i że jego władzę królewską wywyższył ze względu na lud swój - Izraela.
13 Po przybyciu z Hebronu Dawid wziął sobie jeszcze nałożnicę i żony z Jerozolimy. Urodzili się Dawidowi jeszcze synowie i córki.
14 Oto imiona tych, którzy urodzili się w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon,
15 Jibchar, Eliszua, Nefeg, Jafija,
16 Eliszama, Eliada i Elifelet.
17 Filistyni usłyszawszy, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby pochwycić Dawida. Gdy się Dawid o tym dowiedział, schronił się do twierdzy.
18 Filistyni przybywszy rozciągnęli się w dolinie Refaim.
19 Wtedy Dawid radził się Pana: Czy mam pójść na Filistynów i czy oddasz ich w moje ręce? A Pan odrzekł Dawidowi: Idź! Z pewnością oddam Filistynów w twoje ręce.
20 Dawid wyruszył do Baal-Perasim i tam ich pokonał. Wtedy rzekł Dawid: Jak rwąca woda Pan rozbił wrogów mych przede mną. Dlatego nazwano to miejsce Baal-Perasim.
21 Filistyni pozostawili tam nawet swoje bożki, a Dawid i jego ludzie zabrali je.
22 I znowu wyruszyli Filistyni i rozciągnęli się na dolinie Refaim.
23 Dawid radził się Pana, a On mu odpowiedział: Nie dokonuj natarcia czołowego, lecz obejdź ich z tyłu i dokonasz natarcia od strony drzew balsamowych.
24 Kiedy zaś posłyszysz odgłosy kroków wśród wierzchołków drzew balsamowych, wtedy się pośpiesz; wtedy bowiem Pan wyjdzie przed tobą, by rozbić wojsko Filistynów.
25 Dawid postąpił tak, jak mu polecił Pan, i pokonał Filistynów od Gibeonu aż do Gezer.
Versículos relacionados com 2 Księga Samuela, 5:
2 Samuela 5 opowiada o zjednoczeniu plemion Judy i Izraela pod panowaniem króla Dawida. Rozdział rozpoczyna się od przywódców Izraela przybywających do Dawida w Hebromie, aby uznać go za swojego króla po śmierci Saula. Następnie David prowadzi udaną walkę z Jebusum i zabiera Jerozolimę za swoją stolicę. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w 2 Samuela 5:
Rodzaju 49:10: „Berło nie odejdzie od Judy, ani pręta dowodzenia wśród swoich potomków, dopóki nie przychodzi, do kogo należy, a do niego narody będą posłuszni”. Werset ten jest proroctwem Jakuba na jego syna Judah, który zostałby plemnikiem Królewskim Izraela. Zjednoczenie plemion pod panowaniem Dawida jest realizacją tego proroctwa.
Liczby 27:17: „Niech Pan, Bóg duchów całej ludzkości, wyznaczy kogoś o tej społeczności, aby ją poprowadził”. Werset ten wypowiedział Mojżesz, gdy poprosił Boga o wybranie następcy, aby poprowadził Izraelitów po jego śmierci. Dawid został wybrany przez Boga na następcę Saula i prowadził Izraelitów.
1 Kronik 11:4-5: „Dawid i cały Izrael udali się do Jerozolimy (to znaczy Jebus). Jebuses, który tam mieszkał, powiedział Davidowi:„ Nigdy tu nie przyjdziesz! ”. Ale David wziął fortecę Syjonu, którym jest miasto David. ” Ten werset opisuje bitwę Dawida przeciwko Jebusom, by zabrać Jerozolimę za stolicę. Zwycięstwo Davida nad Jebusami jest ważnym kamieniem milowym w historii Izraela.
Psalm 2:6-7: „Byłem tym, który namaścił mojego króla nad Syjonem, My Holy Mount”. Ten psalm jest proroctwem o Mesjaszu, który byłby namaszczony przez Boga, aby rządzić narodami. Namaszczenie Dawida jako króla Izraela jest zapowiedzią tego wydarzenia.
Izajasza 9:6-7: „Bo chłopiec urodził się dla nas, syna został nam przekazany, a rząd jest na jego ramionach. I zostanie nazwany wspaniałym doradcą, potężnym Bogiem, wiecznym ojcem, księciem pokoju . Rząd i pokój Nie będzie końca na tronie Dawida i jego królestwa, aby wzmocnić go i wzmocnić go osądem i sprawiedliwością, odtąd i na zawsze ”. Ten werset jest proroctwem o Mesjaszu, który pochodzi z linii Dawida. Zjednoczenie plemion Izraela pod panowaniem Dawida jest zapowiedzią wiecznego rządu Mesjasza we wszystkich narodach.
Chapters: