Encontrados 125 resultados para: łokci

  • Sanktuarium było dwadzieścia łokci długie, dwadzieścia łokci szerokie i dwadzieścia łokci wysokie. Wyłożył je szczerym złotem. Wyłożył też ołtarz cedrowy. (1 Księga Królewska 6, 20)

  • Jedno skrzydło cheruba miało pięć łokci i drugie skrzydło cheruba miało też pięć łokci. Więc od końca do końca jego skrzydeł było dziesięć łokci. (1 Księga Królewska 6, 24)

  • Drugi cherub miał ten sam rozmiar dziesięciu łokci, i obydwa cheruby miały takie same kształty. (1 Księga Królewska 6, 25)

  • Wysokość jednego i drugiego cheruba wynosiła dziesięć łokci. (1 Księga Królewska 6, 26)

  • Zbudował również Dom Lasu Libanu, sto łokci długi, pięćdziesiąt łokci szeroki i trzydzieści łokci wysoki, na trzech rzędach słupów cedrowych z ociosanymi belkami cedrowymi na tych słupach (1 Księga Królewska 7, 2)

  • Uczynił też sień ze słupami, długą na pięćdziesiąt łokci i na trzydzieści łokci szeroką. Była ona przed nimi, a słupy były z okapem. (1 Księga Królewska 7, 6)

  • Podmurówka była z kamieni wyborowych, kamieni wielkich na dziesięć i osiem łokci. (1 Księga Królewska 7, 10)

  • A zatem odlał dwie kolumny brązowe. Jedna kolumna miała osiemnaście łokci wysokości, a dwanaście łokci obwodu, [tyleż] i druga kolumna. (1 Księga Królewska 7, 15)

  • Następnie wykonał dwie głowice na szczyty tych kolumn, ulane z brązu. Pięć łokci wynosiła wysokość głowicy jednej i pięć łokci wysokość głowicy drugiej. (1 Księga Królewska 7, 16)

  • Głowice, będące na szczycie tych kolumn w sieni, miały kształt lilii wielkości czterech łokci. (1 Księga Królewska 7, 19)

  • Następnie sporządził odlew morza o średnicy dziesięciu łokci, okrągłego, o wysokości pięciu łokci i o obwodzie trzydziestu łokci. (1 Księga Królewska 7, 23)

  • Poniżej jego krawędzi opasywały je dokoła rozchylone kielichy kwiatowe. Na trzydzieści łokci otaczały morze w krąg. W jego odlewie były razem odlane dwa rzędy rozchylonych kielichów kwiatowych. (1 Księga Królewska 7, 24)


“Esforce-se, mesmo se for um pouco, mas sempre…” São Padre Pio de Pietrelcina