Bíblia Católica
 

Evanðelje po Luki, 22

22. Sin Èovjeèji, istina, ide kako je odreðeno, ali jao èovjeku onomu koji ga predaje."

Versículos relacionados com Evanðelje po Luki, 22:

Sveti Luka 22 pripovijeda Isusovu posljednju večeru sa svojim učenicima prije raspeća, uključujući instituciju Svete večere i izdaju Jude. Poglavlje se također obraća Isusovoj molitvi u Getsemaneu, uhićenju Isusa i presudom pred Sanhedrinom. Ispod je pet stihova povezanih s temama obuhvaćenim u São Luki 22:

Psalam 41:9: "Čak sam i moj najbolji prijatelj vjerovao i dijelio svoj kruh, podigao petu" Ovaj proročki stih psalma 41:9 odnosi se na izdaju Jude protiv Isusa, koji se smatrao svojim prijateljem i pratiteljem.

Marko 14:22-24: "Dok su jeli, Isus je uzeo kruh, zahvalio, slomio ga i dao ga svojim učenicima rekavši:" Uzmi; Ovo je moje tijelo. "Tada je uzeo kalež, zahvalio se i ponudio ga svojim učenicima, i svi su pili iz njega. I rekao je:" Ovo je moja krv, krv saveza, koja se prolivena u korist mnogih "Ovi evanđeoski stihovi izvještavaju Isusovu instituciju Svete večere tijekom posljednje večere sa svojim učenicima, događaj također opisan u svetom Luki 22.

Matej 26:41: "Pazi i molite da ne padnu u iskušenje. Duh je spreman, ali meso je slabo." Isus je te riječi rekao svojim učenicima u Getsemaneu kad ih je zamolio da ga prate u molitvi, ali zatekao ih je da spavaju. Ove Isusove riječi pojačavaju važnost molitve i duhovne budnosti.

Izaija 53:7: "Bio je potlačen i pogođen, ali nije otvorio usta; dok je janje odveden u klaonicu, a kao ovca da prije nego što su njegovi skloništa šutjeli, nije otvorio usta." Ovaj proročki stih Izaije 53:7 opisuje mirno pokoravanje Isusa tijekom njegove presude i raspeća, koji je pripovijedan u svetom Luki 22.

Ivan 18:38: "Pilat ga je pitao," Što je istina? "" Ovo je pitanje koje je Pilat Isus postavio tijekom njegovog suđenja, prizor također opisano u svetom Luki 22. Isusov odgovor nije zabilježen, ali ovo Pitat i dalje odjekuje u filozofskim i teološkim pitanjima o prirodi istine.





“Pobres e desafortunadas as almas que se envolvem no turbilhão de preocupações deste mundo. Quanto mais amam o mundo, mais suas paixões crescem, mais queimam de desejos, mais se tornam incapazes de atingir seus objetivos. E vêm, então, as inquietações, as impaciências e terríveis sofrimentos profundos, pois seus corações não palpitam com a caridade e o amor. Rezemos por essas almas desafortunadas e miseráveis, para que Jesus, em Sua infinita misericórdia, possa perdoá-las e conduzi-las a Ele.” São Padre Pio de Pietrelcina