1 Było to w dwunastym roku panowania Nabuchodonozora, który królował nad Asyrią w wielkim mieście Niniwie. W tym czasie Arfaksad królował nad Medami w Ekbatanie.
2 Zbudował on wokoło Ekbatany mur z kamieni ciosowych, szerokich na trzy łokcie i długich na sześć łokci i uczynił wysokość muru na siedemdziesiąt łokci, a szerokość jego na łokci pięćdziesiąt.
3 A przy jej bramach wzniósł wieże na sto łokci wysokie, a szerokość ich u podstaw wynosiła sześćdziesiąt łokci.
4 Same zaś bramy wznosiły się na wysokość siedemdziesięciu łokci, a szerokie były na czterdzieści łokci, tak aby mogły przechodzić jego wielkie siły wojskowe i defilować jego piechota.
5 W tym czasie król Nabuchodonozor prowadził wojnę z królem Arfaksadem na wielkiej równinie, która leżała w okolicach Ragau.
6 I wyruszyli przeciwko niemu wszyscy zamieszkujący okolice górskie, jak również wszyscy mieszkający nad Eufratem, Tygrysem i Hydaspem oraz na równinach podległych Ariochowi, królowi Elimajczyków. I zeszło się na pole walki wiele narodów, potomków Cheleuda.
7 Wtedy Nabuchodonozor, król Asyryjczyków, wysłał posłów do wszystkich mieszkańców Persji i do wszystkich mieszkających na zachodzie, do mieszkańców Cylicji, Damaszku, Libanu i Antylibanu i do tych wszystkich, którzy mieszkali na wybrzeżu morza,
8 do ludów na Karmelu i w Gileadzie, i w górnej Galilei, i na wielkiej równinie Ezdrelon.
9 Także do wszystkich w Samarii i do jej miast i do zamieszkujących z drugiej strony Jordanu aż do Jerozolimy, Batanei, Chelus i Kadesz, i po Rzekę Egipską, i Tafnes, i Ramses, i po całą ziemię Goszen,
10 hen aż po Tanis i Memfis, i do wszystkich mieszkańców Egiptu daleko aż po granice Etiopii.
11 Lecz wszyscy mieszkańcy całej ziemi zlekceważyli odezwę Nabuchodonozora, króla Asyryjczyków, i nie stawili się do walki, ponieważ nie lękali się go. Uważali go za człowieka osamotnionego i dlatego odesłali posłów jego z niczym, nadto ich znieważając.
12 Wtedy Nabuchodonozor rozgniewał się bardzo na całą tę ziemię i przysiągł na swój tron i swoje królestwo, że się zemści na wszystkich krajach Cylicji, Damaszku i Syrii i mieczem je wyniszczy, a także wszystkich zamieszkujących ziemię Moabu, synów Ammona, i całą Judeę, i wszystkich w Egipcie hen daleko aż po kraje obu mórz.
13 Potem ze swymi siłami zbrojnymi stanął do walki przeciw królowi Arfaksadowi w siedemnastym roku, i zwyciężył go w walce, i rozgromił całe wojsko Arfaksada i całą jego konnicę, i wszystkie jego rydwany.
14 Podbił też pod swoje panowanie jego miasta i doszedł aż do Ekbatany. Tam zdobył wieże, spustoszył place miasta, i okazałość jej zamienił w jej hańbę.
15 Samego Arfaksada ujął w górach Ragau i przeszył go swoimi strzałami, zadając mu ostateczną klęskę aż do dnia dzisiejszego.
16 I wrócił razem on sam i cała jego zgraja, bardzo wielkie mnóstwo wojowników. I pozostali tam, żyjąc beztrosko i ucztując, on sam i wojsko jego przez sto dwadzieścia dni.
Versículos relacionados com Księga Judyty, 1:
Księga Judith jest jedną z deuterokanoniowych książek Starego Testamentu, która opowiada historię Sędziów, odważnej wdowy, która uratowała miasto Betulia przed inwazją Asyryjczyków. Rozdział 1 tej książki opisuje inwazję Asyryjczyków pod przewodnictwem Nabuchodonozora i sposób, w jaki podbili kilka miast, w tym Izrael. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Sędzimie 1:
Izajasza 10:5-6: „Biada Asyrii, wędce mojego gniewu, w którego rąk jest moje oburzenie! Weź zepsucie i postaw go na stopy jak błoto ulic”. Ten werset mówi o karach, jaką Bóg przynosi Asyrię, która jest używana jako instrument boskiego gniewu.
2 Królów 18:13: „A w czwartym roku króla Ezechiasza, Rose Senaqueribe, król Asyrii, przeciwko wszystkim ufortyfikowanym miastom Judy i wzięli je”. Ten werset opisuje, w jaki sposób Asyria najechała i podbiła miasta Juda, w tym Jerozolimę.
Izajasza 7:17: „Pan przyjedzie na was, wasz lud i do domu waszego ojca, ponieważ nigdy nie pochodzili z dnia, że Efraim odszedł z Judy, to znaczy króla Asyrii”. Ten werset opowiada o zagrożeniu, jakie Asyria reprezentuje lud Boży i o tym, jak zmierzą się z trudnymi dniami.
2 Królów 17:5-6: „Potem przyszedł przeciwko niemu Salmaneser, król Asyrii i Ozeasza podlegał mu i złożył mu hołd. Ale król Asyrii stwierdził, że Ozea spiskowała i wysłała posłańców tylko królowi Egiptu i Nie oddałem już hołdu królowi asyryjskiego, podobnie jak co roku ”. Ten werset opisuje, w jaki sposób król Izraela, Ozeasza, poddał się Asyrii i jak zakończył się spiskiem i zdradą.
2 Królowie 17:18: „Z tego, co Pan był bardzo oburzający wobec Izraela i usunął ich przed jego twarzą, a żadne inne plemienie nie było, ale tylko Judah”. Ten werset opisuje, w jaki sposób niewierność i nieposłuszeństwo Izraela doprowadziły do jego boskiej kary, co spowodowało jego usunięcie z obecności Pana.
Rozdziały: