1 Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą.
2 Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła!
3 Nie dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów!
4 Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.
5 Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela!
6 Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie; dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu.
7 Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu.
8 Zapomnieliście o waszym Żywicielu, Bogu wiekuistym, zasmuciliście też Jerozolimę, która was wychowała.
9 Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży i rzekła: "Słuchajcie, sąsiedzi Syjonu, Bóg zasmucił mnie bardzo,
10 widzę bowiem niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.
11 Wyżywiłam ich z radością, a odesłałam z płaczem i smutkiem.
12 Niech nikt się nie śmieje, żem wdowa i opuszczona przez wielu. Zostałam opuszczona z powodu grzechów dzieci moich, ponieważ wyłamały się spod prawa Bożego.
13 Nie poznały słusznych rozporządzeń Twoich ani nie kroczyły drogami przykazań Bożych, ani nie weszły na ścieżki wychowania w Twojej sprawiedliwości.
14 Przyjdźcie, sąsiedzi Syjonu! Przypomnijcie sobie niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.
15 Sprowadził na nich naród z daleka, naród bezczelny, obcego języka, który nie uszanował starca ani nie ulitował się nad dzieckiem.
16 Uprowadził umiłowanych Wdowy i pozbawił córek Opuszczoną.
17 Ja zaś jak wam mogę pomóc?
18 Ten, który zesłał na was to zło, wybawi was z rąk nieprzyjaciół.
19 Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś sama i opuszczona zostać muszę.
20 Zdjęłam szatę pokoju, a przyoblekłam się w wór mojej modlitwy i wołać będę do Przedwiecznego w czasie dni moich.
21 Miejcie ufność, dzieci, wołajcie do Boga, a wyrwie was z mocy, z ręki nieprzyjaciół.
22 Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze i rozradował mię Święty miłosierdziem, jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca.
23 Wysłałam was ze smutkiem i płaczem, a Bóg odda mi was z radością i weselem na wieki.
24 Jak bowiem teraz sąsiedzi Syjonu widzieli wasze wygnanie, tak oglądać będą wasze zbawienie, sprawione przez Boga, które przyjdzie wam z wielką chwałą i okazałością Przedwiecznego.
25 Dzieci, cierpliwie znieście gniew, jaki Bóg zesłał na was. Prześladuje cię twój nieprzyjaciel, ale wnet ujrzysz zagładę jego i na karku jego staniesz.
26 Moje dzieci pieszczone szły drogami przykrymi, zostały uprowadzone jak stado zagrabione przez nieprzyjaciół.
27 Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który dopuścił to na was, będzie pamiętał o was.
28 Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie.
29 Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym".
30 Nie upadaj na duchu, Jeruzalem, pocieszy cię Ten, który ci nadał imię.
31 Biada tym, którzy cię skrzywdzili i cieszą się z twego nieszczęścia.
32 Biada tym miastom, którym służą twe dzieci, biada temu, które przyjęło twych synów.
33 Jak bowiem cieszyło się twoim zniszczeniem i radowało się twoim upadkiem, tak będzie zasmucone własnym spustoszeniem.
34 Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a pycha jego przemieni się w smutek.
35 Albowiem Przedwieczny ześle na nie ogień przez wiele dni i długi czas złe duchy zamieszkiwać je będą.
36 Jerozolimo, spojrzyj na Wschód i zobacz radość, która ci przychodzi od Pana.
37 Oto idą synowie twoi, których wysłałaś, idą, zebrani ze wschodu i zachodu na słowo Świętego, ciesząc się chwałą Boga.
Versículos relacionados com Księga Barucha, 4:
Baruc 4 to rozdział Starego Testamentu, który mówi o przywróceniu ludu Izraela po wygnaniu w Babilonie. Rozdział zaczyna się od wezwania ludu Izraela do radowania się i radości, ponieważ Bóg sprowadził ich z powrotem do krainy swoich przodków. Podkreśla także znaczenie mądrości i posłuszeństwa Bogu. Następnie znajduje się pięć wersetów związanych z tematami pokrytymi w Baruc 4, w kolejności bliskości rozdziału:
Izajasza 40:1-2: „Pociesz, pociesz mój lud, powiedz wasz boga. Porozmawiaj wygodnie z Jerozolimą, i płacz, że twoja złośliwość się skończyła, że twoja niegodziwość jest zwiadowana i już otrzymała podwójnie z ręki. Pana dla wszystkich Jego grzechy. " Ten werset mówi o przywróceniu ludu Izraela po wygnaniu w Babilonie, głównym tematowi w Baruc 4.
Powtórzonego Prawa 30:1-3: „Czy to, że kiedy wszystkie te rzeczy przydarzają się wam, błogosławieństwo i przekleństwo, które wam stawiam, medytuje w nich w twoim sercu, wśród wszystkich narodów, w których rzucasz Pana, Boga, I nawrócicie się do Pana, waszego Boga i usłyszysz twój głos według wszystkiego, co wam rozkazuję dzisiaj, ty i wasze dzieci, z całego serca i całą duszą, wtedy Pan, wasz Bóg, odwróci się od waszej niewoli i lituje cię. " Ten werset mówi także o przywróceniu ludu Izraela po wygnaniu w Babilonie, głównym tematowi w Baruc 4.
Psalm 126:1-2: „Kiedy Pan przyniósł z niewoli tych, którzy wrócili na Syjon, byliśmy jak ci, którzy marzą. Wtedy nasze usta były pełne śmiechu i języka piosenek; wtedy powiedziano to wśród pogan: wielkie rzeczy stworzył do nich Pana. " Ten werset opowiada o radości, jaką lud Izraela odczuwa, gdy Bóg sprowadził ich z powrotem do krainy swoich przodków, temat poruszonego w Baruc 4.
Przysłów 3:5-6: „Zaufaj Panu całego serca i nie mieszaj we własnym zrozumieniu. Rozpoznaje go na wszystkie twoje sposoby, a on wyprostuje twoje ścieżki”. Ten werset podkreśla znaczenie mądrości i posłuszeństwa dla Boga, tematy zwrócone w Baruc 4.
Psalm 119:105: „Lampa dla moich stóp jest twoim słowem i światłem na moją drogę”. Ten werset podkreśla także znaczenie mądrości i posłuszeństwa dla Boga, tematów objętych Baruc 4.
Rozdziały: