1 Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do Kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, jacy są w całej Achai.
2 Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.
3 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,
4 Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.
5 Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy.
6 Ale gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia waszego; a gdy pocieszani jesteśmy - to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy.
7 A nadzieja nasza co do was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i naszej pociechy.
8 Nie chciałbym bowiem, bracia, byście nie wiedzieli o udręce doznanej przez nas w Azji; jak do ostateczności i ponad siły byliśmy doświadczani, tak iż zwątpiliśmy, czy uda się nam wyjść cało z życiem.
9 Lecz właśnie w samym sobie znaleźliśmy wyrok śmierci: aby nie ufać sobie samemu, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych.
10 On to wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał
11 przy współudziale waszych za nas modlitw, aby w ten sposób wielu dzięki składało za dar dla wielu w nas złożony.
12 Chlubą bowiem jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec Boga, a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej postępowaliśmy na świecie, szczególnie względem was.
13 Nie piszemy wam bowiem czegoś innego niż to, coście czytali i coście zrozumieli. Mam nadzieję, że do końca będziecie nas rozumieć tak,
14 jak już po części zostaliśmy przez was zrozumiani: mianowicie że w dzień Pana naszego Jezusa ja będę waszą chlubą, tak jak i wy moją.
15 W tym przeświadczeniu postanowiłem już wcześniej do was przybyć - byście dostąpili powtórnej łaski -
16 a następnie udać się od was do Macedonii i z Macedonii znów przyjść do was po to, byście mnie wyprawili w podróż do Judei.
17 Czyż więc poczynałem sobie lekkomyślnie, wszystko to zamierzając? Albo układając to, czym postanawiał według ciała w ten sposób, iżby tak, tak było u mnie równocześnie nie, nie.
18 Bóg mi świadkiem, że w tym, co do was mówię, nie ma równocześnie tak i nie.
19 Syn Boży, Chrystus Jezus, Ten, którego głosiłem wam ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był tak i nie, lecz dokonało się w Nim tak.
20 Albowiem ile tylko obietnic Bożych, w Nim wszystkie są tak. Dlatego też przez Niego wypowiada się nasze Amen Bogu na chwałę.
21 Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg.
22 On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.
23 A ja wzywam Boga na świadka mojej duszy, iż tylko aby was oszczędzić, nie przybyłem do Koryntu.
24 Nie żeby okazać nasze władztwo nad wiarą wasza, bo przecież jesteśmy współtwórcami radości waszej; wiarą bowiem stoicie.
Versículos relacionados com 2 List do Koryntian, 1:
Rozdział 1 z 2 Koryntian mówi o pocieszeniu Boga w trakcie dolegliwości i udręk, z którymi borykają się chrześcijanie. Paweł zachęca Koryntian do zaufania Bogu przez cały czas i dzielenia się własnym doświadczeniem boskiego cierpienia i pocieszenia. Podkreśla, że Bóg jest Ojcem miłosierni i Bogiem pocieszenia, który pociesza nas w całej naszej ucisku, abyśmy mogli pocieszyć innych, którzy również przechodzą trudności.
Psalm 46:1: „Bóg jest naszym schronieniem i fortecą, dobrą pomocą w udręce”. Ten werset pokazuje, że Bóg jest naszym schronieniem i fortecą, ten sam temat 2 Koryntian 1.
2 Koryntian 7:6: „Ale Bóg, który pociesza rzeźni, pocieszał nas nadejściem Tytusa”. Tutaj Paweł wzmacnia, że Bóg jest tym, który pociesza tych, którzy cierpią, a Tito był instrumentem używanym przez Boga do przyniesienia pocieszenia Pawła i Koryntian.
Izajasza 49:13: „Poruszanie, o niebo i raduje się, o Ziemi, a ty, góry, trzaskaj radością, ponieważ Pan pokonał swój lud, a jego dotknięty będzie sympatyzowany”. Ten werset pokazuje, że Bóg jest tym, który pociesza swój lud w swoich dolegliwościach i cierpieniu, tak jak Paweł mówi w 2 Koryntian 1.
Psalm 34:18: „W pobliżu władcy tych, którzy mają złamane serce i zbawiają skruszone ducha”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg jest blisko tych, którzy mają złamane serce, co jest wspólnym tematem w 2 Koryntian 1.
2 Koryntian 4:8-10: „We wszystkim jesteśmy zaniepokojeni, ale nie zaniepokojeni; zakłopotani, ale nie zniechęceni. Prześladowany, ale nie bezradny; zabity, ale nie zniszczony; zawsze sprowadzanie ciała, aby umrzeć od Jezusa, aby mogli również twoje życie objawia się w naszym ciele ”. Ten odcinek 2 Koryntian 4 mówi o trudnościach, przed którymi borykają się chrześcijanie, ale że nie zostawiają ich zniechęconych, bo życie Jezusa objawia się w ich ciałach. Temat ten odnosi się do 2 korynckiego komfortu i pocieszenia 1.
Rozdziały: