1 Aleksander, syn Filipa Macedońskiego, wyruszył z kraju Kittim i po zwycięskich walkach pokonał Dariusza, króla Persów i Medów, i w jego miejsce objął panowanie najpierw nad Helladą.
2 Prowadził on wiele wojen: zdobył wiele umocnionych miejscowości i wytracił królów rządzących na swych ziemiach.
3 Przeszedł on aż na krańce świata, a nabrał łupów od wielu narodów. Cała ziemia przed nim zamilkła, jego zaś serce wbiło się w pychę.
4 Zebrał bowiem bardzo liczne wojsko i rządził państwami, narodami i ich władcami tak, że płacili mu daniny.
5 Potem jednak padł na łoże i uświadomił sobie, że będzie musiał umrzeć.
6 Przywołał więc najdostojniejszych swoich wodzów, tych, którzy od młodości z nim razem byli wychowani, i jeszcze za życia rozdzielił swoje królestwo pomiędzy nich.
7 Aleksander zmarł po dwunastoletnim panowaniu,
8 a jego wodzowie objęli władzę, każdy nad swoim działem.
9 Po jego śmierci wszyscy włożyli sobie na głowy diademy królewskie - po nich zaś ich synowie przez wiele lat - i dokonali wiele złego na ziemi.
10 Spomiędzy nich wyszedł korzeń wszelkiego grzechu - Antioch Epifanes, syn króla Antiocha. Przebywał on w Rzymie jako zakładnik, zaczął panować w sto trzydziestym siódmym roku panowania greckiego.
11 W tym to czasie wystąpili spośród Izraela synowie wiarołomni, którzy podburzyli wielu ludzi, mówiąc: Pójdźmy zawrzeć przymierze z narodami, które mieszkają wokoło nas. Wiele złego bowiem spotkało nas od tego czasu, kiedyśmy się od nich oddalili.
12 Słowa te w ich mniemaniu uchodziły za dobre.
13 Niektórzy zaś spomiędzy ludu zapalili się do tej sprawy i udali się do króla, a on dał im władzę, żeby wprowadzili pogańskie obyczaje.
14 W Jerozolimie więc wybudowali gimnazjum według pogańskich zwyczajów.
15 Pozbyli się też znaku obrzezania i odpadli od świętego przymierza. Sprzęgli się też z poganami i zaprzedali się im, aby robić to, co złe.
16 Kiedy Antioch opanował królestwo, uznał, że może rozciągnąć swoją władzę na ziemię egipską i że w ten sposób będzie królem nad dwoma państwami.
17 Wkroczył więc do Egiptu z wielkim wojskiem i rydwanami, słoniami, konnicą i silną flotą
18 i prowadził wojnę przeciwko Ptolemeuszowi, królowi Egiptu. Ptolemeusz wycofał się przed nim i uciekł, a padło wielu zabitych.
19 W Egipcie zdobyli obronne miasta, i zabrał Antioch łupy zdobyte w ziemi egipskiej.
20 Po zwycięstwie nad Egiptem w sto czterdziestym trzecim roku Antioch wycofał się i z wielkim wojskiem wyruszył przeciw Izraelowi i przeciwko Jerozolimie.
21 W swojej pysze wtargnął do świątyni i zabrał złoty ołtarz i świecznik razem z tym wszystkim, co do niego należało,
22 stół pokładny, naczynia do ofiar płynnych, czasze, złote kadzielnice, zasłonę, wieńce, złote ozdoby świątynnej fasady - i wszystko połamał.
23 Zabrał srebro, złoto i kosztowne naczynia; zabrał też ukryte skarby, które odnalazł.
24 Zabrawszy to wszystko, odszedł do swojego kraju, a w Jerozolimie uczynił rzeź i przemawiał z ogromną pychą.
25 Na Izraela zaś spadła głęboka żałoba po wszystkich ich siedzibach;
26 narzekali przełożeni i starsi, dziewczęta i młodzieńcy opadli z sił, a piękność niewiast zniknęła.
27 Każdy małżonek począł lamentować, i płakała ta, która siedziała na małżeńskim łożu.
28 Ziemia wzruszyła się nad tymi, którzy na niej mieszkali, a cały dom Jakuba okrył się wstydem.
29 Po dwóch latach król posłał do miast judzkich przełożonego nad Mizyjczykami, a on przybył do Jerozolimy w otoczeniu licznego wojska.
30 W zdradliwy sposób zapewniał ich o pokoju, a oni mu uwierzyli. Wtedy nagle napadł na miasto, zadał im wielką klęskę i spomiędzy Izraela zginęło wielu ludzi.
31 Zabrał łupy zdobyte w mieście, potem zaś miasto spalił, a domy jego i otaczające je mury porozwalał.
32 Kobiety i dzieci wzięli do niewoli, bydło zaś sobie przywłaszczyli.
33 Miasto Dawidowe otoczyli wysokim i mocnym murem i obronnymi wieżami, tak że stało się ono dla nich warownią.
34 Tam osadzili grzeszny naród, ludzi wiarołomnych, a ci się tam obwarowali.
35 I nagromadzili sobie broni i żywności, i złożyli tam łupy zdobyte w Jerozolimie, i stali się groźną matnią.
36 Zamek stał się dla świątyni zasadzką i złośliwym przeciwnikiem Izraela - bez przerwy.
37 Wokoło świątyni wylali krew niewinną i samą świątynię zbezcześcili.
38 To przez nich pouciekali mieszkańcy Jeruzalem i stało się ono siedzibą cudzoziemców, dla własnych obywateli stało się obcym miastem i własne dzieci musiały je opuścić.
39 Świątynia spustoszona, jak gdyby pustynia, uroczystości przemieniły się w płacz, szabaty jej stały się pośmiewiskiem, a cześć jej wniwecz się obróciła.
40 Jak wielka chwała kiedyś, tak wielkie teraz stało się jej upokorzenie: wielkość jej w żałobę się przemieniła.
41 Król wydał dekret dla całego państwa: Wszyscy mają być jednym narodem
42 i niech każdy zarzuci swoje obyczaje. Wszystkie narody przyjęły ten rozkaz królewski,
43 a nawet wielu Izraelitom spodobał się ten kult przez niego nakazany. Składali więc ofiary bożkom i znieważali szabat.
44 Król posłał swoich wysłańców do Jerozolimy i do miast judzkich z pisemnym poleceniem, żeby postępowały według obyczajów, które dla kraju były obce;
45 żeby w świątyni zaprzestano składać całopalenia, ofiary krwawe, a także ofiary płynne; żeby znieważano szabat i święta
46 i żeby zbezczeszczono świątynię i świętych,
47 żeby natomiast sporządzono ołtarze, święte gaje i posągi bożków oraz składano na ofiarę mięso świń i innych nieczystych zwierząt;
48 żeby synów swoich pozostawiali bez obrzezania i żeby dusze swoje brukali wszystkim, co jest nieczyste i światowe.
49 W ten sposób mieli zapomnieć o Prawie i zarzucić wszystkie jego nakazy.
50 Kto by zaś nie postąpił zgodnie z królewskim rozporządzeniem, miał być ukarany śmiercią.
51 Podobne do tego rozkazu pismo wystosował do całego swego królestwa, a nadto nad całym narodem ustanowił nadzorców. Miastom zaś judzkim polecił, aby jedno po drugim składało ofiary bogom.
52 Spomiędzy narodu wielu przyłączyło się do nich - mianowicie ci wszyscy, którzy odpadli od Prawa. Oni to wiele złego dokonali w kraju
53 i byli powodem tego, że Izraelici musieli się kryć i chować w miejscach dostępnych tylko dla zbiegów.
54 W dniu piętnastym miesiąca Kislew sto czterdziestego piątego roku na ołtarzu całopalenia wybudowano "ohydę spustoszenia", a w okolicznych miastach judzkich pobudowano także ołtarze -
55 ofiary kadzielne składano nawet przed drzwiami domów i na ulicach.
56 Księgi Prawa, które znaleziono, darto w strzępy i palono ogniem.
57 Wyrok królewski pozbawiał życia tego, u kogo gdziekolwiek znalazła się Księga Przymierza albo jeżeli ktoś postępował zgodnie z nakazami Prawa.
58 Tak z miesiąca na miesiąc stosowano przemoc przeciw Izraelowi, przeciwko każdemu, kogokolwiek udało im się pochwycić w miastach.
59 Dnia dwunastego piątego miesiąca Kislew składano ofiary na ołtarzu, który wzniesiono na ołtarzu całopalenia.
60 Wtedy to na mocy królewskiego dekretu wymordowano kobiety, które obrzezały swoje dzieci.
61 I powieszono im niemowlęta na szyjach. A także zabito domowników i tych, którzy dokonywali na nich obrzezania.
62 Wielu jednak spomiędzy Izraelitów postanowiło sobie i mocno trzymało się swego postanowienia, że nie będą jeść nieczystych pokarmów.
63 Woleli raczej umrzeć, aniżeli skalać się pokarmem i zbezcześcić święte przymierze. Oddali też swoje życie.
64 Wielki gniew Boży strasznie zaciążył nad Izraelem.
Versículos relacionados com 1 Machabejska, 1:
Książka 1 Mackabees opowiada o historii Żydów w okresie międzytestatowym, między końcem Starego Testamentu a początkiem Nowego Testamentu. Rozdział 1 opisuje zbezczeszczenie świątyni Jerozolimy przez króla Antiocha Epiphaniusa IV i jego próbę narzucenia greckiej kultury i religii na Żydów. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w 1 Maccabees 1:
2 Maccabees 4:15: „Nigdy więcej martwienia się o święte obrzędy rodziców, ale z uwagi na chwałę Greków i ich stylu życia” Ten werset przedstawia wpływ kultury greckiej i brak szacunku dla obrzędów i tradycji Żydów religijne, które było jedną z głównych przyczyn zbezczeszczenia świątyni.
Daniel 8:11-12: „Został powiększony do księcia armii; z jego strony, przyjęto ciągłą ofiarę, a miejsce jego sanktuarium leżało. I armia stała przeciwko ciągłej ofiary z powodu przestępstwa z powodu przestępstwa ; i rzucił prawdę na ziemię i to, co prosperował. ” Wersety te prorokują zbezczeszczenie świątyni i zawieszenie ciągłej ofiary, co jest centralnym elementem kultu żydowskiego.
2 Maccabees 5:11-12: „I przybywając do Jerozolimy z wielką armią, wysłał Antiocha Epiphanium, jego przyjaciół, którzy byli przywódcami jego gospodarza, Jeruzalem, aby rozmawiać z Żydami z oszustwem, mówiąc: Przyjdź, zrób złożenie Zgoda Pokój z wami i z którym wszyscy się z nami zgadzamy, będzie w sobotę z prawem, prowadzenie działalności gospodarczej, zakupów i sprzedaży w kraju Żydów, bez nikogo w tobie ”. Wersety te opisują próbę Epiphanu Antiochusa, by oszukać Żydów i przekonać ich do porzucenia ich praktyk religijnych w zamian za wolność prowadzenia działalności.
Ezechiel 7:22-23: „Zejdę na nich niegodziwość nieznajomych i dam ich przemocy niegodziwym, a Ziemia będzie zbezczeszona przez ich krew. I zaprzelę arogancji silnych i Ich święte miejsca zostaną zbezczeszone ”. Te wersety mówią o zbezczeszczeniu świętych miejsc przez obcokrajowców i przemocy wobec Żydów, o tematu podobnym do tego, co przedstawiono w 1 Maccabees 1.
Jeremiasz 25:9-11: „Oto wyślę i zabiorę do wszystkich plemion północnych, mówi Pan i Nabuchodonozor, król Babilonu, mój sługa i przyniosę ich przeciwko tej ziemi i przeciwko ich mieszkańcom , i, i przeciw wszystkim tym narodom, a ja całkowicie je zniszczę i sprawię, że są przedmiotem zdziwienia, gwizdania i wiecznej pustyni. ” Wersety te prorokują inwazję Babilonu i zniszczenie Ziemi i jej mieszkańców, temat, który jest wznowiony w 1 Maccabees 1.
Rozdziały: