Liber Isaiae, 17

1. onus Damasci ecce Damascus desinet esse civitas et erit sicut acervus lapidum in ruina

2. derelictæ civitates Arœr gregibus erunt et requiescent ibi et non erit qui exterreat

3. et cessabit adiutorium ab Ephraim et regnum a Damasco et reliquiæ Syriæ sicut gloria filiorum Israël erunt dicit Dominus exercituum

4. et erit in die illa adtenuabitur gloria Jacob et pingue carnis ejus marcescet

5. et erit sicut congregans in messe quod restiterit et brachium ejus spicas leget et erit sicut quærens spicas in valle Rafaim

6. et relinquetur in eo sicut racemus et sicut excussio oleæ duarum aut trium olivarum in summitate rami sive quattuor aut quinque in cacuminibus ejus fructus ejus dicit Dominus Deus Israël

7. in die illa inclinabitur homo ad factorem suum et oculi ejus ad Sanctum Israël respicient

8. et non inclinabitur ad altaria quæ fecerunt manus ejus et quæ operati sunt digiti ejus non respiciet lucos et delubra

9. in die illa erunt civitates fortitudinis ejus derelictæ sicut aratra et segetes quæ derelictæ sunt a facie filiorum Israël et erit deserta

10. quia oblita es Dei salvatoris tui et Fortis adiutoris tui non es recordata propterea plantabis plantationem fidelem et germen alienum seminabis

11. in die plantationis tuæ labrusca et mane semen tuum florebit ablata est messis in die hereditatis et dolebit graviter

12. væ multitudo populorum multorum ut multitudo maris sonantis et tumultus turbarum sicut sonitus aquarum multarum

13. sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium et increpabit eum et fugiet procul et rapietur sicut pulvis montium a facie venti et sicut turbo coram tempestate

14. in tempore vespere et ecce turbatio in matutino et non subsistet hæc est pars eorum qui vastaverunt nos et sors diripientium nos