Encontrados 18 resultados para: uznaję
Samuel opowiedział więc wszystkie te słowa i nic przed nim nie zamilczał. A [Heli] rzekł: On jest Panem! Niech czyni, co uznaje za dobre. (1 Księga Samuela 3, 18)
A to dlatego, że Mnie opuścił i oddawał pokłon Asztarcie, bogini sydońskiej, Kemoszowi, bogu moabskiemu i Milkomowi, bogu Ammonitów, a nie poszedł moimi drogami, aby wykonywać, co uznaję za sprawiedliwe, oraz moje polecenia i prawa tak, jak jego ojciec, Dawid. (1 Księga Królewska 11, 33)
Jeśli będziesz słuchał wszystkiego, co ci rozkażę, i będziesz chciał postępować moimi drogami oraz będziesz wykonywał, co uznaję za sprawiedliwe, zachowując moje prawa i polecenia, jak czynił mój sługa, Dawid, to będę z tobą i zbuduję ci dom trwały, jak zbudowałem Dawidowi, i powierzę ci Izraela, (1 Księga Królewska 11, 38)
Jeśli król darzy mnie życzliwością i jeśli król uznaje za słuszne spełnić moje życzenie i uczynić zadość mojej prośbie, to niech przyjdzie król z Hamanem jeszcze jutro na ucztę, którą przygotowałam dla nich, a jutro uczynię wedle słowa króla. (Księga Estery 5, 8)
Wtedy wybuchnął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, ze szczepu Ram. Rozgniewał się na Hioba, że się uznaje u sprawiedliwego Boga. (Księga Hioba 32, 2)
bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych, a droga występnych zaginie. (Księga Psalmów 1, 6)
Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. (Księga Psalmów 51, 5)
Prawy uznaje potrzeby swych bydląt, a serce nieprawych okrutne. (Księga Przysłów 12, 10)
Kto uznaje swój błąd, ustrzeże się szkody. (Mądrość Syracha 20, 3)
Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie - czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu? (Księga Izajasza 58, 5)
Boś Ty naszym Ojcem! Zaiste, nie poznaje nas Abraham, Izrael nas nie uznaje; Tyś, Panie, naszym Ojcem, "Odkupiciel nasz" to Twoje imię odwieczne. (Księga Izajasza 63, 16)
A gotowość uznaje się nie według tego, czego się nie ma, lecz według tego, co się ma. (2 List do Koryntian 8, 12)
