Księga Psalmów, 41
1. Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2. Szczęśliwy ten, kto myśli o biednym i o nędzarzu, w dniu nieszczęścia Pan go ocali.
3. Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu, uczyni szczęśliwym na ziemi i nie wyda go wściekłości jego wrogów.
4. Pan go pokrzepi na łożu boleści: podczas choroby poprawi całe jego posłanie.
5. Mówię: O Panie, zmiłuj się nade mną; uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie!
6. Nieprzyjaciele moi mówią o mnie złośliwie: Kiedyż on umrze i zginie jego imię?
7. A jeśli przychodzi któryś odwiedzić, mówi puste słowa, w sercu swym złość gromadzi, a skoro wyjdzie za drzwi, wypowiada ją.
8. Szepcą przeciw mnie wszyscy, co mnie nienawidzą i obmyślają moją zgubę:
9. Zaraza złośliwa nim zawładnęła i Już nie wstanie ten, co się położył.
10. Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem i który chleb mój jadł, podniósł na mnie piętę.
11. Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i dźwignij mnie, abym im odpłacił.
12. Po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy, że mój wróg nie odniesie nade mną triumfu.
13. A Ty mnie podtrzymasz dzięki mej prawości i umieścisz na wieki przed Twoim obliczem.
14. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieku aż po wiek! Amen, amen.
